Υπάρχει τελικά Μανιάτικο Λόμπι; Πρόκειται για μύθο ή για κάτι πιο δυσνόητο και ανώτερο;
Του Ιωάννη Σπ.
Λαζαράκου
Σύμφωνα με την ελληνική Βικιπαίδεια, το Λόμπι είναι ομάδα πίεσης προς κάτι συγκεκριμένο. Ας δούμε όμως τι γράφει η ελληνική Βικιπαίδεια: «Η ομάδα πίεσης ή Λόμπι είναι μια ομάδα προσώπων που προσπαθεί να επηρεάσει τα όργανα της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας, επιδιώκοντας την πιο συμφέρουσα για τα μέλη της, ή και για το κοινωνικό σύνολο, απόφαση ή λύση.
Ως ομάδα πίεσης κατά τον Σβάρτσενμπεργκ ορίζεται: «μια οργάνωση που δημιουργήθηκε με σκοπό την υπεράσπιση συμφερόντων και που ασκεί πίεση στις δημόσιες αρχές για να τους αποσπάσει αποφάσεις σύμφωνες με συγκεκριμένα συμφέροντα». Οι ομάδες πίεσης είναι συνήθως εργατικά συνδικάτα, κινήματα νέων, φεμινιστικά κινήματα, ενώσεις γονέων κ.τ.λ. καθώς και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, σε τοπικό ή διεθνές επίπεδο.
Ενημερώνουν και στηρίζουν τα μέλη τους, ενώ όταν οι καταστάσεις το απαιτούν, συγκρούονται με κρατικούς φορείς η ανταγωνιστικές ομάδες, επιστρατεύοντας κυρίως νόμιμα μέσα για την επίτευξη των στόχων τους όπως πορείες, διαμαρτυρίες, εκδηλώσεις ή επισκέψεις σε πολιτικά πρόσωπα.
Η προέλευση της έννοιας/λέξης δεν είναι επιβεβαιωμένη. Κατά το BBC βρίσκεται σε βουλευτές που περίμεναν στους διαδρόμους (lobbies) του βρετανικού κοινοβουλίου. 'Άλλη άποψη λέει ότι επινοήθηκε από τον Οδυσσέα Γκραντ (18ος πρόεδρος των ΗΠΑ) για τους διαφόρους που τον περίμεναν στα λόμπυ του ξενοδοχείου που διέμενε στην Ουάσιγκτον.
Λόμπι ονομάζονται στερεότυπα κάποιες ομάδες (εβραϊκό λόμπι, ελληνικό) πίεσης και με εθνικές προεκτάσεις, κυρίως όμως ανάλογα με την περίπτωση. Ενώ επισήμως δεν αναγνωρίζεται η δύναμή του ποτέ ουσιαστικά, στην πραγματικότητα όσες ομάδες λειτουργούν παρασκηνιακά επηρεάζοντας πρόσωπα και καταστάσεις έχουν αρκετά υπολογίσιμη δύναμη, με αποτέλεσμα να έχει μελετηθεί από πολλούς επιστήμονες σε πολλές μελέτες και διαστάσεις.
Το λόμπι αποτελεί μια σύγχρονη ανάγκη, δεδομένου ότι οι νομοθετικές ομάδες είναι θεμιτό να μαθαίνουν από τους ενδιαφερόμενους (όσους επηρεάζονται οικονομικά ή με άλλο τρόπο) για το αποτέλεσμα των ενεργειών ή των παραλείψεών τους. Ταυτόχρονα όμως, το λόμπι κάποιες φορές καταλήγει να είναι ένας μηχανισμός αθέμιτου επηρεασμού των αποφάσεων των πολιτικών, καθώς και διαφθοράς τους σε ορισμένες περιπτώσεις, παραμένοντας όμως η πιο σημαντική ομάδα πίεσης στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων».
Έχοντας λοιπόν αυτά κατά νου διερωτάται κανείς πότε λειτούργησε το διαβόητο Μανιάτικο Λόμπι; Στον Πειραιά ποτέ, καθώς επίσης και το Κρητικό Λόμπι και κάθε Λόμπι∙ λέμε πως δεν λειτούργησε σύμφωνα με ό,τι ορίζει η έννοια «Λόμπι». Βέβαια όμως υπάρχει Μανιάτικο Λόμπι και είναι πολύ σοβαρό, δυσνόητο και ανώτερο από αυτό που θέλουν ορισμένοι Μανιάτες να ονομάζουν στον Πειραιά «Μανιάτικο Λόμπι». Αυτό το Λόμπι όταν ενεργοποιηθεί προκειμένου να πιέσει εκτελεστική ή νομοθετική εξουσία για ό,τι και όπως αποφασίσει, ενεργεί πανελλήνια ή ακόμη και διεθνώς. Όταν συγκροτείται και λαμβάνει δράση δεν έχει καμία σχέση με τις ενίοτε γελοιότητες που ακούγονται κατά τις προεκλογικές περιόδους, περί δήθεν «Μανιάτικου Λόμπι».
Θα αναφέρω την ενεργοποίηση του Μανιάτικου Λόμπι, όταν στις ημέρες δόξας του κ. Απόστολου Κακλαμάνη, Πρόεδρος Βουλής τότε, πετάχτηκε στη δυσωδία της ιστορικής παραποίησης και διαστρέβλωσης, αλλά και της αφάνειας, σκόπιμα πιστεύω, η προσφορά των Μανιατών στο Έπος της Εθνεγερσίας του 1821.
«Το «Χρονολόγιο» της Ελληνικής Βουλής με την εκλεκτική μνήμη των συνενόχων του, δεν θυμήθηκε, πως στις 17 Μαρτίου 1821 στην Αρεόπολη της Αδούλωτης Μάνης, κηρύχτηκε η έναρξη του πολέμου προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία από τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, απελευθερώνοντας την Καλαμάτα και στις επόμενες μέρες ακολούθησε ο ξεσηκωμός τους Γένους.
«Ο Πρόεδρος της Βουλής και η πολυπρόσωπη, (11 άνθρωποι), συντακτική ομάδα του «Χρονολογίου»,φαίνεται πως εργάστηκε με απεργοποιημένο το ιστορικό γνωστικό της, γιατί διαφορετικά, θα θυμόντουσαν τη μάχη της Βέργας,του Δυρού και του Πολυάραβου, και ακόμη, δεν θα ξεχνούσαν να συμπεριλάβουν στα σημαντικότερα γεγονότα της Επανάστασης του 1821 και τη μάχη που έγινε στη γέφυρα του Αλφειού, στη θέση Άγιος Αθανάσιος, (29 Μαρτίου 1821). Πολύ περισσότερο μάλιστα, θάπρεπε να την θυμηθούν και για το λόγο ότι, ήταν η πρώτη εκ παρατάξεως σύγκρουση Ελλήνων και Τούρκων, στην οποία ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με τρακόσους Μανιάτες, κατατρόπωσε πολλαπλάσιους Τούρκους», έγραψε τότε o Ευάγγελος Νικολούδης στην εφημερίδα ΚΑΠΕΤΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΣ, φ. 44 Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2002. Πολλοί γράψαμε τότε για το αίσχιστο αυτό που επιτελέστηκε από τον Απόστολο Κακλαμάνη. Μερικοί, απ’ ό,τι θυμάμαι, είναι οι κ.κ. Χονδροκούκης Παρασκευάς στη «Λακωνία SOS» (εκδότης), Νίκος Καλαποθαράκος στη «Φωνή της Μάνης» (εκδότης), ο Γεώργιος Δημακόγιαννης στην «Αδούλωτη Μάνη» (εκδότης), ο Σαράντος Καργάκος (ακαδημαϊκός), η Μαρία Μαντουβάλου (καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών) και πολλοί άλλοι.
Τη σημαία της «εξέγερσης», κατά αυτού του ανεκδιήγητου «Χρονολογίου», σήκωσε προς τιμή της η τότε Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Γυναικών Μάνης, κ. Γιώτα Ρίτσου-Σκλαβούνου και με την οργανωτική της εμπειρία κατόρθωσε να συσπειρώσει το Μανιάτικο Λόμπι και με τον διακεκριμένο Αρεοπολίτη Γιατρό και Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών 2003 κ. Γεώργιο Σκαλκέα προεξάρχοντος, αλλά και του Ιστορικού Αργύρη Κουτσιλιέρη κατάφεραν ο Πρόεδρος της Βουλής να υποκύψει στις αφόρητες και δίκαιες πιέσεις του Μανιάτικου Λόμπι και να αποσύρει το κατάπτυστο εκείνο Χρονολόγιο και να το αντικαταστήσει με άλλη ορθή συγγραφή, που απέδιδε την ιστορική πραγματικότητα, αν όχι απόλυτα σε μεγάλο ποσοστό.
Με ανακοίνωσή της, η τότε Πανελλήνια Ένωση Γυναικών Μάνης δήλωσε τα εξής: «Χρονολόγιο Βουλής- Οι ενέργειες, οι εκδηλώσεις, η Επιτροπή πρωτοβουλίας, τα ψηφίσματα των Δήμων, η συλλογή υπογραφών, τα έγγραφα που κατατέθηκαν στην Βουλή. Η επανέκδοση είναι γεγονός». Η Πανελλήνια Ένωση Γυναικών Μάνης ιδρύθηκε το 1998, η ιδέα ανήκε στην κ. Γιώτα Ρίτσου- Σκλαβούνου, με σκοπό: την σύσφιξη των σχέσεων, μεταξύ των Μελών της, την αλληλοβοήθεια, αλληλοϋποστήριξη και ανάδειξη των Μανιατισσών, την προβολή της ιδιαίτερης Πατρίδας τους, της Μάνης.
Σήμερα το Μανιάτικο Λόμπι οφείλει πάλι να συσπειρωθεί και να αντιδράσει στην τοποθέτηση των ανεμογεννητριών στα ιστορικά βουνά της Μάνης. Η σημερινή Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Γυναικών Μάνης, κ. Νόρα Μιχαλολιάκου (κόρη του Δημάρχου Πειραιά) οφείλει να πάρει ξεκάθαρη θέση ενάντια στην εγκατάσταση του εκτρώματος- αιολικού πάρκου στη Μάνη και να τεθεί στην κεφαλή του αγώνα, καθώς επίσης και ο σύζυγός της κ. Κ. Κατσαφάδος Βουλευτής ΝΔ Α΄ Πειραιά, αλλά και ο πατέρας της κ. Βασίλης Μιχαλολιάκος. Αυτό οφείλουμε να κάνουμε όλοι οι Σύλλογοι της Μάνης και να ενεργοποιήσουμε το Μανιάτικο Λόμπι ακόμη και σε παγκόσμιο επίπεδο, αν χρειαστεί, ώστε να ματαιωθούν τα σχέδια της ολιγοστής κοινής ωφέλειας και της μέγιστης καταστροφή της Μανιάτικης Χλωρίδας και Πανίδας, αλλά και του γενικότερου εκφυλισμού του ιστορικού τοπίου της Μάνης. Επώνυμοι και ανώνυμοι βρισκόμαστε για μία ακόμη φορά στο σταυροδρόμι με την Ιστορία της Μάνης∙ το ζητούμενο λοιπόν είναι πως θα απογραφούμε, ως γνήσια τέκνα της Μάνης ή ως υποτακτικοί, πολιτικάντηδες και ανάξια τέκνα της αδούλωτης Μάνης; Προσωπικά γνωρίζω ότι θα υπάρξουν και από τις δύο κατηγορίες, όπως επίσης γνωρίζω πως ο καθένας μας γράφει τη δική του ιστορία…
Φθάσαμε λοιπόν και πάλι σε αυτοδιοικητικές εκλογές και όπως κάθε φορά οι γελοιότητες περί Λόμπι άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους στην Πλατεία Κοραή και σε άλλα καφέ της πόλης. Κανείς όμως πολιτικός, αυτοδιοικητικός ή κοινοβουλευτικός, δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να ηγηθεί στο λεγόμενο «Μανιάτικο Λόμπι» και κανείς από αυτούς δεν θα μπορέσει ποτέ να ηγηθεί και να συσπειρώσει τους Μανιάτες και τις Μανιάτισσες, υπό αυτόν όσο και να το επιθυμεί, για μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτοί ανήκουν σε κόμματα, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και ως εκ τούτου δεν μπορεί να ενεργοποιεί όλο το μανιάτικο στοιχείο κάποιος που ανήκει στη μία ή την άλλη ιδεολογία.
Πολύ δε περισσότερο δεν μπορεί να ενεργοποιήσει Μανιάτες και Μανιάτισσες της Ακαδημαϊκής Κοινότητας, της Οικονομικής ζωής του τόπου κ.λπ. Απλά όταν ξεκινήσει, ή φουντώσει το Λόμπι να πιέζει την εκτελεστική ή νομοθετική εξουσία, όλοι αυτοί αφού μείνουν για αρκετό διάστημα κλεισμένοι στο κομματικό τους καβούκι, ποιούν τη νήσαν και περιμένουν να δουν πως θα εξελιχθεί η κατάσταση. Λίγο πριν αναγγελθεί η νίκη του Λόμπι και επίσημα, φανερώνονται οι πολιτικοί κυρίες και κύριοι, σπρώχνοντας προκειμένου να έχουν μια περίοπτη θέση μπροστά στις κάμερες! Αυτό, δυστυχώς, έγινε και με το Χρονόλογιο του κ. Αποστόλου Κακλαμάνη, από όλους τους τότε Μανιάτες Βουλευτές…
Στον Πειραιά, λέγεται από παλιά, πως τα νέα μαθαίνονται γρήγορα γιατί είναι ένα τεράστιο χωριό και όλοι γνωριζόμαστε. Όταν αποφάσισε ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης να ασχοληθεί με την πολιτική και να υποβληθεί στην εκλογική βάσανο ως υποψήφιος (πιθανώς Δήμαρχος) στις αυτοδιοικητικές κάλπες του Μαΐου, πιστεύω πως δεν άργησε να κυκλοφορήσει το νέο στον Πειραιά. Στην αρχή στους κόλπους του Ολυμπιακού και μετά παντού. Σύμφωνα με δικές μου πληροφορίες, κάπου στα τέλη Δεκεμβρίου του 2013, η είδηση αυτή είχε προκαλέσει ποικίλα συναισθήματα όχι μόνο στη σημερινή Δημοτική Αρχή του κ. Βασίλη Μιχαλολιάκου, αλλά σε όλο τον πολιτικό κόσμο του Πειραιά και όχι μόνο.
Τελικά, στους επόμενους μήνες του 2014 το τοπίο ξεκαθάρισε και η υποψηφιότητα του κ. Βαγγέλη Μαρινάκη, Προέδρου του Ολυμπιακού, είναι δεδομένη, όχι όμως ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου, αλλά ως υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος στο ψηφοδέλτιο του κ. Γιάννη Μώραλη, πρόεδρου της Super League και αντιπροέδρου του Ολυμπιακού.
Διαβάσαμε πρόσφατα στο www.iapopsi.gr το εξής: «Τέλος, ο Β. Μιχαλολιάκος ποντάρει και στον μπαλαντέρ που λέγεται «μανιάτικο λόμπι». Ο αστικός –πειραιώτικος εν προκειμένω– μύθος λέει ότι εφόσον αποφασιστεί κάτι στη γειτονιά που οριοθετούν οι οδοί Αιτωλικού και Λακωνίας, αυτό και θα γίνει. Όσοι, δε, ασπάζονται αυτόν τον μύθο, χρησιμοποιούν ως απόδειξη της μανιάτικης επιρροής το γεγονός ότι από όταν ο γεννημένος στα Κορογονιάνικα της Μέσα Μάνης και άλλοτε αντιδήμαρχος του Μιλτιάδη Έβερτ στην Αθήνα, Β. Μιχαλολιάκος, πήρε το 1989 «φύλλο πορείας» για την Α΄ εκλογική περιφέρεια του Πειραιά εκλέγεται ανελλιπώς βουλευτής. Δεν είναι και λίγα 25 χρόνια…».
Επειδή κ’ εγώ κατοικώ στην οριοθετημένη προαναφερθείσα περιοχή, στα Μανιάτικα και δεν ασπάζομαι αυτό τον μύθο, επικαλούμαι ότι και στα δύο ψηφοδέλτια βλέπουμε ονόματα ίδιων οικογενειών. Άρα λοιπόν κάθε Μανιάτης ή Μανιάτισσα πολιτεύεται αυτοβούλως και όπως κρίνει στον Πειραιά, χωρίς καμία επιρροή από το σόι και πολύ περισσότερο από το υποτιθέμενο Λόμπι.
Ασφαλώς και τα ονόματα Μαρινάκης και Μώραλης δεν είναι άσχετα της πολιτικής. Ο πατέρας τού νυν προέδρου του Ολυμπιακού, ο αείμνηστος Μιλτιάδης, στις εθνικές εκλογές του 1985 κατέβηκε υποψήφιος με τη Ν.Δ. στην Α΄ Πειραιά και μπήκε στη Βουλή το 1986 αντικαθιστώντας τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο που εξελέγη τότε δήμαρχος Πειραιά. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1989 (οικουμενική κυβέρνηση) οι πολίτες τής Α΄ Πειραιά ξαναστέλνουν από πλευράς Ν.Δ. τον Μιλτιάδη Μαρινάκη στη Βουλή (μαζί με τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο, τον Γεώργιο Καλό και τον Μιχαήλ Πατλάκα. Οι εθνικές κάλπες που ξαναστήθηκαν το 1990 βγάζουν αυτοδύναμη κυβέρνηση την υπό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη Νέα Δημοκρατία, αλλά ο Μιλτιάδης Μαρινάκης δεν καταφέρνει να εκλεγεί.
Στην Α’ Πειραιά ο θρίαμβος της ΝΔ είναι μοναδικός αφού φτάνει στο 49,57 % (4 έδρες), από τα υψηλότερα ποσοστά που έχει πάρει ποτέ στην συγκεκριμένη περιφέρεια. Το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί με 36,54 % (3 έδρες) και ο ΣΥΝ με 10,78 % (μία έδρα).
Εκλέγονται, για τη μεν ΝΔ οι Ανδριανόπουλος Ανδρέας, Καλός Γεώργιος, Παπαπολίτης Σωτήριος, Μιχαλολιάκος Βασίλειος (σημερινός Δήμαρχος Πειραιά), για το ΠΑΣΟΚ οι Σημίτης Κώστας, Μπεντενιώτης Εμμανουήλ, Ντεντιδάκης Αντώνιος και για τον ΣΥΝ ο Δημήτριος (Μίμης) Ανδρουλάκης που εν των μεταξύ θα ανεξαρτητοποιηθεί και αργότερα θα βρεθεί στο ΠΑΣΟΚ.
Επισημαίνουμε ότι, ο συνδυασμός Μώραλη μπορεί να εκφράσει και ένα ακροατήριο που δεν είναι αυστηρά δεξιόστροφο. Κληρονομεί αυτό το δικαίωμα από τον πατέρα του αείμνηστο καθηγητή Πέτρο Μώραλη, ο οποίος υπήρξε Υφυπουργός και επί σειρά ετών βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Κινήματος. Επ’ αυτού είναι χαρακτηριστική η προ ημερών δήλωση του Γ. Μώραλη σύμφωνα με την οποία ο συνδυασμός του θα κινηθεί «από την παραδοσιακή δεξιά ως την παραδοσιακή αριστερά. Θα έχουμε υποψηφίους από όλους τους χώρους, δεν θα έχουμε κομματικό χρίσμα».
Τελειώνοντας το παρόν θα ήθελα να γνωστοποιήσω στους αναγνώστες μας ότι ο Πειραιάς αποκτά έναν ισχυρό ρόλο, αφού γίνεται ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Ευρώπης. Δρομολογούνται έργα ύψους 2 δισ. Ευρώ που θα μετατρέψουν τον αυριανό Πειραιά σε μία από τις «Πύλες» του παγκόσμιου εμπορίου. Θα μας δοθεί η ευκαιρία να κάνουμε πιο εκτενείς αναλύσεις, αφού ο Πειραιάς δείχνει πως θα γίνει αρένα μεγάλων επιχειρηματικών ονομάτων.
Ως παλιός φίλος των αειμνήστων Μιλτιάδη Μαρινάκη και Πέτρου Μώραλη, αλλά και του σημερινού Δημάρχου Βασίλη Μιχαλολιάκου, οφείλω να κρατήσω καλή παλάντζα στην υπόθεση των δημοτικών εκλογών, χωρίς αυτό να με εξαναγκάζει να μη δηλώσω με παρρησία πιο συνδυασμό θα ψηφίσω. Εξ’ άλλου οι Πειραιώτες που με ξέρουν γνωρίζουν πως πάντα ήμουν υποστηρικτής κατά θεωρία και πράξη της ακομμάτιστης Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου